Paul Kennedy -aldus de Volkskrant van zaterdag jl.- zei het 20 jaar geleden al: ‘grootmachten vallen ooit om’. Tja, wat een voorspelling, uiteraard is dat zo, net als de ‘dood volgt op leven’-voorspelling. Na het Griekse rijk, het Romijnse rijk, Spanje/Portugal, Oostenrijk-Hongarije, Groot Brittannië, de Sowjet Unie dan nu toch eindelijk de US. Uiteraard gebeurt dat ooit, erger nog, binnenkort. WAT KNAP van zo’n historicus.... NIET dus. DAT het gebeurt is geen wonder van voorspelkracht, eerder een onverbiddelijk veelal economisch-maatschappelijk economisch gegeven. Echt knap zou het zijn om te bepalen wanneer een en ander gebeurt, dus niet -nu het al vrijwel gebeurd is- zeggen dat het nu gebeurt...
Nu de US kraakt in al haar voegen, de dollar uit de gratie is, de financiële sektor nog moet wennen aan ‘de nieuwe wereldorde’, is het zinvol om te bezien wie de volgende is. Niet moeilijk: de EU natuurlijk, maar nu eerst het recente nieuws:
De afgelopen week zagen we het sterfgeval US haar laatste krampachtige pogingen doen om te laten zien dat ze nog bestaan. Paniek bij de FED, paniek op de beurs, paniek bij de presidentskandidaten EN paniek bij de economen die dachten nog 20 jaar in hun ‘ik heb het je toch gezegd’-stoel te kunnen blijven zitten. In Nederland had je de Sylvester Eijffingers als de trouwe honden die na de FED-idee om de rentedoelstelling met 3/4% bij te stellen opmerkten dat dat een goed idee was, gevolgd door de Sweder van Wijnbergens die zeiden dat het op paniekvoetbal leek. Alletwee de (groepen) hadden uiteraard ongelijk. Ik herhaal het nog maar eens: de FED brengt niks tot stand, zij propageert een doel (target, daarom heet de rente waar het hier om gaat ook de ‘federal funds TARGET rate’) en als de markt dat OK vindt bereikt de FED haar doel, zo niet NIET. Heerlijk om de afgelopen week de $- en rente - futures - markten te bezien, zoals je die per seconde kan volgen op internet. De sterk vergrootte beweeglijkheid van prijzen na de publikatie van het FED-rente-idee was opmerkelijk en toont aan hoe weinig visie er in ‘de markt’ meespeelt bij het bepalen van reakties op ‘beslissingen’. MEN weet het niet meer, totdat de een of andere goeroe voldoende steun verwerft en men naar zijn idee gaat handelen en het dus weer rustig wordt op de beurzen. Daar die goeroe nog niet is opgestaan, blijft het (tot die tijd) dus nog even onrustig.
Europa. Machtig (?) bondgenootschap dat inmiddels tijd genoeg heeft gehad om in de zijlijn warm te draaien voor het geval ze ‘aan de bak’ moeten. DUH.....! Er gebeurt nog helemaal niks! Men is nog steeds intern-gericht bezig om te bepalen wie allemaal tot de club mogen toetreden (vroeger waren daar oorlogen voor nodig, tegenwoordig heet dat ‘groei’ en ‘begrotingsdiscipline’). Ik heb geen vertrouwen in Europa als grootmacht, laat staan als ‘wereldleider’.
Misschien is het ook wel zo dat we in de Rise&Fall van de US de laatste wereldleidende grootmacht hebben gezien en dat er vanaf nu alleen via afspraken binnen een steeds uitdeiend stelsel van landen sprake zal zijn van een UNIE van geassocieerde landen die min of meer gedisciplineerd proberen TE grote schommelingen in welzijn en welvaart te voorkomen.
Voordat dan de US deel kan nemen aan een dergelijke associatie moet er nog heel wat water door de Mississippi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten